حتی وقتی می دانیم که باورهای ما سبب رنجمان می شوند باز هم به آنها می چسبیم..
حتی وقتی می دانیم که توهمات ما چقدر بدبختمان می کنند باز هم دست از آنها بر نمی داریم..
این را به خوبی می دانیم اما حاضر نیستیم کاری در موردش انجام دهیم.
.................................................................................................
ما منتظر چه هستیم؟
.............................
ما خیلی به ندرت حضوری را تجربه می کنیم که زاییده دانستن این مطلب است که واقعا چه کسی هستیم و در این دنیا چه کار میکنیم!!
دانستن اینکه چقدر به ندرت در لحظه حضور داریم خود گامی مهم برای رسیدن به بیداری معنوی است.
..........................................................................................................................................
هشیار باشیم و بدانیم که خطاهای حسی چقدر ساده جای هم را می گیرند و از توقعات بیجا به خشم و ترس تغییر شکل می دهند.
"بالاخره راه یافتم. حس عجیبی است. انگار تازه متولد شده ام. کاش زودتر با این روش آشنا شده بودم. خدا را سپاس که مرا لایق این طریقت قرار داد. میان این همه انسانی که راه را اشتباه می روند من چقدر خوشبختم."
.
این ذهن عجب جانوری است.
.
حس بدی داری. به هر در می زنی که به معنا برسی. این شربت را در دست همگان جستجو می کنی. می چشی و شکست می خوری. هر بار خودت یا شرایطت یا محیطت (دیگران) را مقصر می دانی. بار دیگر دست به دامان طریقتی دیگر می شوی.
.
این ذهن عجب جانوری است.
..
در هر تمرین معنوی ابتدا همه چیز تازه و عجیب به نظر می رسد.
اما وقتی از درخشش و برق تازگی می افتد ..
وقتی ناامیدی ها بروز می کنند ..
وقتی خطاهای حسی کهنه و قدیمی کشف نشده باقی می مانند
بی شک تمرین به خشکی می گراید.
.
نتایج ناامید کننده ای که در این وضعیت نصیب ما می شود شاید در حکم حقایق کاملا اصولی به نظر برسد..
اما در واقع خطاهای حسی جدیدی هستند که از فرایندی طبیعی و دایم التغییر ناشی می شود.
.
بیرون آمدن از توهم همیشه چیز خوبی است و نشان می دهد که تمرین معنوی شما در حال پیشرفت است.
باید مواظب بود که توهم به سادگی جای خود را با توهمی دیگر عوض می کند.
عمل به معنویات دارای روشی خاص مثل مراقبه یا با احساس کردن به روشی خاص مثل آرامش یا تمرکز نیست..
بلکه به این مربوط می شود که هر چه بیشتر بیدار زندگی کنیم.
......................................................................................
فطرت واقعی ما همه چیز را شامل می شود ..
حتی قسمتهایی از ما را که خودمان دوست نداریم.
.....................................................................
هر چیز که اتفاق می افتد این فرصت را در اختیار ما قرار می دهد که بیدار شویم.
............................................................................................................
آرزو و ترس دلایل اصلی بی قراری پایان ناپذیر ذهن هستند.
همه احساس ترس می کنند اما..
تسلیم ترس شدن چیزی است که زندگی ما را محدود و تیره می سازد.
.
منشاء همه اختلاف ها اعمالی هستند که ما از روی ترس انجام می دهیم.
ریشه همه رنجها و ناراحتی های ما واکنشهای ترس آلود ما است.
.
ترس جلوی صمیمیت را می گیرد و عشق را از میان می برد اما ..
ما غالبا خبر نداریم که ترس چقدر میتواند روی کارهایمان اثر بگذارد.
.
پشت چیزی که ما محبت می نامیم غالبا ترس است.
جای پای ترس در جاه طلبی در افسردگی و عموما در خشم به چشم می خورد.
.
هر بار که تسلیم خشم می شویم زندگی خود را می بازیم.
وقتی ترس بر ما غالب می شود. آینده وحشتناکی را برای خود تصور میکنیم و با آن تصور زندگی خود را خراب می کنیم.
به این ترتیب همان بدبختی ای که ناامیدانه سعی داریم از خود دور کنیم را به سوی خود می کشیم.
.
رمز زندگی کردن با احساسات ترس آلود این است که:
به موارد ترس آری بگوییم..
نه اینکه در کام ترس فرو رویم..
بلکه با روی باز آنها را بپذیریم تا در جهت رهایی گام برداریم.