تمرین معنوی به وسیله خشم

شما فکر میکنید باید جلوی بروز خشم را گرفت؟

فرو خوردن خشم، بدون آگاهی ما را از چنگال آن رها نمیکند.

وقتی این کار را میکنیم، خشممان روی هم جمع میشود و تبعات آن بدون کم و کاستادامه پیدا میکند.

اعم از اینکه خشم فروخورده به شکل امراض جسمی، افسردگی، پرخاشگری منفعلانه، یا خشم انفجاری ظاهر شود - به هر شکل دیر یا زود بروز خواهد کرد.

با وجود این بیان خشم در قالب کلمات و رفتارها نیز ماهرانه تر از فروخوردن آن نیست.

.

و وقتی خشم خود را توجیه میکنیم اشتباها به این باور میرسیم که افکار ما به حق و درست هستند.

باید بدون توجیه کردن خشم خود سرکوب آن یا بروز دادنش فقط این خشم را همانگونه که هست حس کنیم.

.

وقتی آن را حس میکنیم میبینیم که لحظه بروز خشم خیلی آرام و خیلی خاص است.

خشم هیچگاه فقط خشم که مفهومی ذهنی است نمیباشد.

بلکه تجربه ای واقعی و درونی شاید از احساس گرفتگی فشار جوش آوردن داغ شدن به علاوه افکاری است که عمیقا آنها را باور داریم.

.

وقتی با آگاهی توجه خود را به این حس ها معطوف میکنید به احتمال زیاد از این باور سخت که "ما" همان "حس ها" هستیم رها میشویم.