عبادت کننده واقعی تسلیم لحظه می شود.
عبادت کننده واقعی عمیقا گوش می کند.
عبادت کننده واقعی زندگی را با آغوش باز می پذیرد.
......................................................................
یاد بگیریم بی وقفه عبادت کنیم
در حالکه سعی می کنیم کامل باشیم
انرژی لازم برای بیداری معنوی از صبح تا شب قطره قطره از وجود ما به صورتهای زیر نشت می کند:
.
سعی در برنده شدنسعی در ارضای دیگران
سعی در پنهان کاری
سعی در اجتناب از ناراحتی ها
حرف زدنهای تند بدون فکر
عمل کردنهای بی مورد
رویا بافی های افراطی
غضب
حرص
ترس
سخن پراکنی
گله و شکایت
نمایش دادن
بی قراری
هیجان زدگی
تقلا
خیال پردازی
نگرانی
و بالاتر از همه اینها "سعی ما برای نقشه کشیدن برای ناشناخته ها!"
...
این انرژی باید به فرایند بیداری معنوی ما سوخت برساند.
یاد بگیریم مانع نشت این انرژی شویم.
"خود انگاره" و "موقعیت اجتماعی" مثل شن و ماسه بی ثبات است.
زندگی بر روی این پایه هرگز مستحکم نیست.
.
آگاهی از طبیعت راستین وجودمان تنها پی محکم برای برپا کردن این بناست.
......................................................................................................
وقتی میخواهیم دیگران عوض شوند امکان برقراری ارتباط واقعی با آنها را از دست میدهیم.
........................................................................................................................
احتیاجی نیست که از شر هیچ احساسی خلاص شویم.
نیازی نیست که شخصیت متفاوتی پیدا کنیم.
فقط کافی است که "به عقایدمان نچسبیم" و "دست از داوری کردن خود برداریم".
هرقدر انکار کنیم همچنان باور داریم که قرار است کامل باشیم.
دلیل آن "اضطراب دایم" و "حس نابسندگی" ماست.
.
در عمل به معنویات این باور به شکل تلاشهای پی در پی برای رسیدن به تصویری است که در ذهن خود از استاد معنوی ساخته ایم.
تصویر انسانی آرام - مهربان - خردمند - فرزانه - ساده و صمیمی.
.
اگر بخواهیم واقعا آرام و مهربان شویم. باید به وضوح ببینیم که چقدر خود را با چسبیدن به آرمانهای کمال گرایانه تنبیه میکنیم!