همه ما ناامیدیها - ترسها و نابسندگیهایی داریم.
برای فرار از آن دیوارهایی می سازیم از خودانگاره - عادت - وانمود.
.
پنهان شدن پشت این دیوار ارتباط ما با قلبمان و ارتباط قلبمان را با دنیای بیرون از بین می بریم.
.
سوال این نیست که میتوانیم این چیزها را برای همیشه از خود دور کنیم یا نه! (نه نمیتوانیم)
سوال این است که وقتی با میل خود با آنچه نخواسته ایم ببینیم رودررو شویم چه چیزی یاد میگیریم؟؟
.
وقتی پشت این دیوارها پنهانیم نمیتوانیم ببینیم از طریق اعمال کورکورانه خود چه مقدار خرابی به بار می آوریم.
با فروریختن این دیوارها به "بی ارزشی وابستگیها" و "نیاز شدیدمان به ناسازگاری" آگاهی می یابیم.
.
این آگاهی ارتباط دوباره ما را با قلب خود امکانپذیر میسازد.
عشق یعنی میل به دهندگی بدون آنکه در فکر پس گرفتن باشیم.
.........................................................................................خودمان را مانند پرنده سفیدی در برف وقف دیگران کنیم.
..........................................................................
وقتی نقشه های ما از هم می پاشد به نظر می رسد که دیگر چیزی برای ما باقی نمانده است
تنها از طریق تسلیم محض به انچه داریم میتوانیم بفهمیم که
چیزی که باقی مانده بیش از حد کفایت ماست.
.....................................................................................
رنج کشیدن موثرترین روش برای بیداری قلب است.
همگی ما درباره اینکه چه کسی هستیم و زندگی چگونه است قضاوت می کنیم.
این قضاوت ها لنزهایی هستند که هر چه می بینیم را تحریف می کنند.
.از طریق این لنزها نگاه می کنیم و می خواهیم دلایلی بیابیم که نشان دهد همه قضاوتهای ما درست بوده است.
.
حتی اگر دلیلی نیابیم آنقدر جستجو می کنیم تا ایراد و اشتباهی پیدا کنیم که نشان دهنده درست بودن قضاوتهای ما باشد.
.
وقتی درباره حقیقت قضاوت اشتباه کنیم واقعیت را از دست می دهیم.
قضاوتهایی مثل "من ناتوانم" و "من به درد نخورم" به این دلیل مخرب است که ما هرگز درباره صحت آنها از خود سوال نمیکنیم.
عبادت کننده واقعی تسلیم لحظه می شود.
عبادت کننده واقعی عمیقا گوش می کند.
عبادت کننده واقعی زندگی را با آغوش باز می پذیرد.
......................................................................
یاد بگیریم بی وقفه عبادت کنیم
در حالکه سعی می کنیم کامل باشیم
انرژی لازم برای بیداری معنوی از صبح تا شب قطره قطره از وجود ما به صورتهای زیر نشت می کند:
.
سعی در برنده شدنسعی در ارضای دیگران
سعی در پنهان کاری
سعی در اجتناب از ناراحتی ها
حرف زدنهای تند بدون فکر
عمل کردنهای بی مورد
رویا بافی های افراطی
غضب
حرص
ترس
سخن پراکنی
گله و شکایت
نمایش دادن
بی قراری
هیجان زدگی
تقلا
خیال پردازی
نگرانی
و بالاتر از همه اینها "سعی ما برای نقشه کشیدن برای ناشناخته ها!"
...
این انرژی باید به فرایند بیداری معنوی ما سوخت برساند.
یاد بگیریم مانع نشت این انرژی شویم.