خوشبختی امری اختیاری است و مطمئنا چیزی نیست که ما بر آن تکیه کنیم.
با این وجود باز هم به این باور میچسبیم که حق ماست که همیشه همه چیز بر وفق مراد باشد.
..................................................................................................................................
چسبیدن به نظراتی در مورد:
اینکه زندگی باید چگونه باشد.
اینکه ما چه میخواهیم.
اینکه از چه چیز نفرت داریم.
همیشه منجر به رنج میشود.
شاید این باور که ما نباید هیچ مساله ناراحتی یا دردی داشته باشیم زندگی امروز را تا این حد محنت انگیز ساخته است.
زندگی ما با تصویری که ما از آن ساخته ایم جور در نمی آیدو ما نتیجه میگیریم که خود زندگی اشتباه است.
.
ما با دید "من میخواهم" به هر چیز نگاهش میکنیم.
ما میخواهیم که حالمان خوب باشد.
احساس پریشانی ما را از آن حالت خوب دور میکند.
ناراحتی حاصل از آن دوری ایجاد ترس میکند.
ترس ناراحتی بیشتری ایجاد میکند.
ناراحتی دشمن ما میشود و همواره تلاش میکنیم از شر آن خلاص شویم.
.
بیایید باور اول خود را که "زندگی باید راحت باشد" بررسی کنیم.
مشاهده کنیم که همین یک باور مشکلات پایان ناپذیری را برای همه ما به وجود می آورد.
شادی واقعی نیاز به دلیل و بهانه ندارد. این شادی - وقتی اشکالی در میان نیست - حالت طبیعی وجود ماست.
......................................................................................................................................................
به دقت نگاه کنید! بدون صافی نگاه کنید و به ماهیت افکارتان پی ببرید.
...............................................................................................
آن روی سکه وابستگی آزادی است
آن روی سکه ترس عشق است
آن روی سکه میل و خواسته شادی و شعف بودن است.
...........................................................................
وقتی از سرعت خود می کاهیم و توجه میکنیم میبینیم که:
همه چیز لذتهای بیشماری آماده و در دسترس هستند.
..........................................................................
از همه دهها هزار چیز یکی یکی تشکر کنید.
سپاسگزاری دنیای ما را از این رو به آن رو میکند.
.................................................................
قلب کوچک است اما از پشت تخیل ذهن بسیار بزرگ است.
.................................................................................
بزرگی دل میتواند جلوی رنج بردن دنیا را بگیرد.
همه ما ناامیدیها - ترسها و نابسندگیهایی داریم.
برای فرار از آن دیوارهایی می سازیم از خودانگاره - عادت - وانمود.
.
پنهان شدن پشت این دیوار ارتباط ما با قلبمان و ارتباط قلبمان را با دنیای بیرون از بین می بریم.
.
سوال این نیست که میتوانیم این چیزها را برای همیشه از خود دور کنیم یا نه! (نه نمیتوانیم)
سوال این است که وقتی با میل خود با آنچه نخواسته ایم ببینیم رودررو شویم چه چیزی یاد میگیریم؟؟
.
وقتی پشت این دیوارها پنهانیم نمیتوانیم ببینیم از طریق اعمال کورکورانه خود چه مقدار خرابی به بار می آوریم.
با فروریختن این دیوارها به "بی ارزشی وابستگیها" و "نیاز شدیدمان به ناسازگاری" آگاهی می یابیم.
.
این آگاهی ارتباط دوباره ما را با قلب خود امکانپذیر میسازد.
عشق یعنی میل به دهندگی بدون آنکه در فکر پس گرفتن باشیم.
.........................................................................................خودمان را مانند پرنده سفیدی در برف وقف دیگران کنیم.
..........................................................................
وقتی نقشه های ما از هم می پاشد به نظر می رسد که دیگر چیزی برای ما باقی نمانده است
تنها از طریق تسلیم محض به انچه داریم میتوانیم بفهمیم که
چیزی که باقی مانده بیش از حد کفایت ماست.
.....................................................................................
رنج کشیدن موثرترین روش برای بیداری قلب است.